همه چیز درباره موی تای

ورزش موی تای

اگر به تازگی علاقه مند به ورزش های رزمی شده اید، احتمالا نام تعداد زیادی رشته و شاخه ورزشی به گوشتان خورده و هنوز تصمیم نگرفته اید کدامیک را آغاز کنید. قطعا نام تکواندو و کاراته را بارها شنیده اید اما ورزش هایی مانند جوجیتسو و موی تای هم نام هایی آشنا در ورزش های رزمی هستند. به همین جهت سعی کردیم در این نوشته به توضیح مختصری درباره ورزش موی تای (Muay Thai) بپردازیم و شما را با این رشته ورزشی آشنا کنیم.

هر آنچه که باید در مورد موی تای بدانید

یکی از رشته های ورزش های رزمی موی تای است که از آن با نام بوکس تایلندی هم یاد می شود. این ورزش که با ترکیبی از به کارگیری اندام هایی مانند ساق پا، زانو، آرنج و مشت انجام میشود با نام هنر یا ورزش 8 اندام نیز شناخته می شود.  خاستگاه موی تای تایلند است. اوج گسترش موی تای به اواخر قرن 20 تا 21 باز می گردد. 

تمرین ضربات ساق پای موی تای

طبیعت جنوب ایران

قدرت ضربات ساق پای موی تای

باشگاه غرب تهران

تاریخچه موی تای 

آغاز موی تای را می توان به قرن شانزدهم به عنوان هنری رزمی که در زمان صلح توسط سربازان پادشاه آن زمان انجام می شد معرفی کرد. 

در آن زمان موی علاوه بر اینکه تکنیکی برای استفاده در جنگ های واقعی بود، به نوعی ورزش رزمی تبدیل شده بود که در آن حریفان در میدان مسابقه برای جنگ می رفتند و توسط تماشاچیان تشویق می شدند. 

رفته رفته این مسابقات و ورزش موی تای پای ثابت و بخشی از جشن ها و مراسمی بود که در معابد تایلند برگزار میشد. در زمان پادشاهان مختلف در تایلند در نظام و قوانین این ورزش تغییراتی ایجاد شد و رفته رفته مویتای و قوانین مربوط به آن به شکل امروزی درآمد. 

اولین رینگ بوکس تایلند در سال 1921 میلادی ساخته شد و قوانین جدیدی برای این مسابقات وضع شد. برای مثال تا پیش از این حریفان برای محافظت از دست و انگشتان خود طناب می بستند اما در این دوره به جای طناب از دستکس و محافظ کشاله ران استفاده شد. در این دوران بود که این ورزش نام امروزی خود را دریافت کرد و به نام Muay Thai شناخته شد. 

اوج محبوبیت موی تای به سال های 1980 تا 1990 برمیگردد. مبارزان برنده در این مسابقات به واحد پول تایلند جایزه دریافت می کردند. 
در سال 1993 میلادی، فدراسیون بین المللی آماتور موی تای  IFMA در سال 1993 ایجاد و افتتاح شد و توسط شورای المپیک آسیا تایید و به رسمیت شناخته شد. 
در سال 2006 میلادی، موی تای با IFMA در SportAccord قرار گرفت. یکی از الزامات SportAccord این بود که هیچ ورزشی نمی تواند نام کشوری را به نام خود داشته باشد.
در نتیجه اصلاحاتی که در قانون اساسی IFMA ایجاد شده بود نام این ورزش به " مویتای " تغییر پیدا کرد تا نامی تک کلمه ای باشد و به نام کشوری خوانده نشود. 
اولین مسابقات جام جهانی مویتای در سال 2015 در بانکوک برگزار شد، طبق آمار تا سال 2020 بیشتر از 3800 سالن ورزشی بوکس در خارج از کشور تایلند ایجاد شده است.

مدرک فنی موی تای احسان دیبازر

از دانشگاه موی تای بانکوک

لباس سنتی موی تای 

مونگخون که همان هدبند است و pra jiad یا بازوبند اکثرا قبل از آغاز مسابقه و در حلقه پوشیده می شود. در گذشته مبارزان تکه ای از لباس مادر را بر روی بازوی خود یا روی انگشتان خود میبستند که به نشانه خوش شانسی بود. اما اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم در انجام ورزش موی تای لباس خاصی مانند ورزش تکواندو یا جودو مورد نظر نیست. 

بیشتر بخوانید: اجرای وای کرو موی تای در طبیعت شمال ایران

تکنیک های موی تای 

در مویتای امروزی تقریبا از تمام حرکات بدن استفاده میشود. سابق بر این اصول مویتای بر پایه ضربه در مقابل ضربه بود اما امروزه این امر دیگر مطلوب و مورد قبول نیست. رایج ترین تکنیک های موی تای را در ادامه برای شما معرفی می کنیم: 

میت زنی با استایل موی تای

باشگاه تایگر موی تای پوکت تایلند

زانو - Ti Khao   

استفاده از زانو یکی از مهمترین اصول ورزس مویتای است. از زانو به 3 صورت پرشی، ضربه مستقیم با زانو و ضربه با زانو به صورت پروازی استفاده می کند. 

مشت زدن (چوک)

در موی تای از ضربه دست به شکل مشت شده به صورت های مختلفی استفاده می شود که عمدتا شامل: مشت صاف، ضربدری، قلاب ، تاشو ، بیل و چوب پنبه و مشت های روی دست و همچنین مشت های چکش و مشت های پشتی می باشد. 

آرنج (سوک)

استفاده از ارنج به عنوان ضربه نهایی و خاتمه دادن به رزم استفاده میشود و خطرناکترین نوع ضربه در این ورزش است. 
ضربه آرنج نیز به شکل های مختلف استفاده می شود : افقی، مورب به بالا، مورب به سمت پایین، برش بالا، پایین، چرخش به عقب و پرواز. معمولا ضربه آرنج های مورب سریعتر از اشکال دیگر هستند و قدرت کمتری دارند.

حرکت یا پرتاب پا (Thip)

از دیگر تکنیک های موی تای رانش پا یا "ضربه پا" است. ضربات پا معمولا برای برهم زدن تعادل مبارز است. 

لگد زدن (Te)

یکی دیگر از مهمترین ضربات و تکنیک هایی که در این ورزش مورد استفاده قرار میگیرد استفاده از ضربات پا و به صورت لگد زدن است. 

ساق پا در موی تای برای دفع ضربه است که با قسمت خارجی ساق ضربات حریف مسدود و کنترل می شود. ضربه تیپ به معنای ضربه پا و ته چیانگ که ضربه ایست که به زیر بازو و دنده های حرف اصابت می کند دو حرکت متداول به وسیله پا است. 
 

 قوانین موی تای 

مانند سایر ورزش ها به خصوص ورزش های رزمی موی تای نیز از قواعدی خاص برخوردار است که برای هر مبارزی ضروریست از آنها اطلاع داشته باشد. 

1. مسابقات موی تای در رینگی به مساحت ۶/۱ متر در ۶/۱ متر و ۷/۳ متر در ۷/۳ متر برگزار می‌شوند
2. مبارزانی که در این مسابقات رقابت می‌کنند باید بیش از ۱۵ سال سن داشته باشند
3. مبارزان نباید از هم اختلاف سنی بیشتر از 26.2 کیلوگرم داشته باشند 
4. مراسم ادای احترام قبل از آغاز مسابقه از ضروریات است 
5. پیش از اغاز مسابقه 2 مبارز باید با یکدیگر دست بدهند و ادای احترام کنند و به این طریق نشان دهند که به قوانین و به یکدیگر احترام می گذارند
6. مسابقه متشکل از 5 راندِ 3 دقیقه ای است و در میان هر راند 2 دقیقه زمان استراحت به مبارزان داده می شود 
7. برنده کسی است که حریف خود را ناک اوت کند. در صورتی که مبارز زمین خورده نتواند بازی را ادامه دهد داور مسابقه را مختومه اعلام می کند. اگر بازی با روال عادی طی شود برنده فردی است که امتیازات بیشتری کسب کرده باشد. اگر در پایان وقت مقرر بازی امتیازها برابر باشد برنده مسابقه با قرعه کشی مشخص خواهد شد. 

موی تای برای دفاع شخصی

دفاع شخصی موی تای که با نام های موی بوران و کرابی کرابونگ شناخه می شود و حتی با سلاح های سردی مثل شمشیر و چوب هم کار می شود یکی از قدیمی ترین و جذاب ترین سبک های دفاع شخصی به شمار می رود. اگر قصدتان آموزش دفاع شخصی هست ما پیشنهاد های بهتری داریم. در مقاله کدام ورزش رزمی بهتر است درباره این موضوع با دلیل و منطق توضیح داده ایم.

جمع بندی
همانطور که گفته شد موی تای یکی از شاخه های ورزش های رزمی است که بر قدرت بدنی و استقامت تاثیر به سزایی دارد. مزایای انجام این ورزش بی شمارند و فردی که مویتای را به عنوان فعالیتی روزانه انتخاب می کند از قدرت بدنی و اعتماد به نفس بالایی برخوردار خواهد شد.