تفاوت جوجیتسوی برزیلی و ژاپنی

تاریخچه و سرمنشاء هنرهای رزمی مختلف موضوع جذابی است، اگر شما هم به ورزش های زمی علاقه دارید قطعا مایلید درباره پیشینه و تاریخ ورزش رزمی خود بیشتر بدانید. 
قطعا نام جوجیستو به گوشتان خورده است و شاید این موضوع سوال شما هم باشد که تفاوت جوجیستوی ژاپنی و برزیلی در چیست!
نمی توان گفت تفاوت این دو ورزش رزمی فقط در نامشان است، تفاوت هایی در هر دو وجود دارد که باعث تمایز این دو از هم می شود. 
جوجیستو نوعی از ورزش های گراپلینگ است و اکثر فنون خود را از جودو وام گرفته است. در واقع جودو پدر همه ورزش هایی است که با گراپلینگ سر و کار دارد. در ادامه این مطلب به توضیح بیشتری درباره تفاوت جوجیتسوی ژاپنی و برزیلی می پردازیم. این ورزش برای آموزش دفاع شخصی بسیار مفید میباشد. بنا بر انی با ما همراه باشید.

جیوجیتسو ژاپنی چه سبکی است؟

جیو جیتسو ژاپنی به عنوان یک ورزشِ زندگی یا مرگ تکامل یافت و مجموعه ای از تکنیک ها را در کنار هم جمع آوری کرد. جوجیستو در زمان جنگجویان سامورایی شکل گرفت. 
جنگجویان سامورایی در زمان حضور در جنگ با سلاح استفاده کنند در همین راستا جوجیتسوی ژاپنی ظهور کرد. امروزه جوجیتسوی ژاپنی سنتی ترین ورزش رزمی است. ورزشی که بر پایه نظم و سلسه مراتب شناخته شده است. 

نام جوجیتسو به چه معناست؟

کلمه جوجیتسو را می توان به دو بخش "جو" و "جیتسو" تقسیم کرد. بخش اول را می توان به معنای "نرم" ترجمه کرد و "جوتسو" می تواند به معنای "هنر" یا "تکنیک" باشد، ترکیب این دو کلمه بیشتر نشان دهنده این است که در این ورزش رزمی از نیروی حریف در مقابل خود او استفاده می شود. این ورزش رزمی با هر دو نام " جوجیستو" و "جیوجویتسو" شناخته می شود. 

تاریخچه جیو جیتسو ژاپنی

برخی از محققان می گویند که تاریخ پیدایش جو جیتسو به سال 772 پس از میلاد برمی گردد و با تشکیل قبیله سامورایی مرتبط است. این ورزش رزمی بر آموزش جنگجوی غیرمسلح یا با سلاح خیلی سبک متمرکز بود تا با جنگجویان مسلح مبارزه کند. جوجیتسوی تکامل یافته شامل مقادیر قابل توجهی از مهارت های چنگ زدن، پرتاب کردن، مهار و کنترل سلاح شد. جو جیتسو همچنین به طور وسیعی درگیری و ضدحمله در برابر سلاح های بلند مانند شمشیر یا نیزه از طریق خنجر یا سایر سلاح های کوچک را آموزش داد.
در قرن هفدهم جوجوتسو به تکامل خود ادامه داد، در آن زمان سلاح ها و زره ها بلااستفاده بودند و در نتیجه مبارزات تن به تن محبوبیت زیادی پیدا کردند و تکنیک های جدیدی ایجاد شد. 
تکنیک‌هایی مانند ضربه به نواحی حیاتی بالای بدن مانند چشم‌ها، گلو و پشت گردن مورد هدف قرار گرفتند.
 در هر صورت در قرن هجدهم، تعداد تکنیک‌هایی که بر اساس ضربه به مهاجم بود کاهش یافت، زیرا کارامد نبودند و انرژی زیادی از جنگجو می گرفت. 
و به جای آن راهی برای منحرف کردن حواس دشمن یا ایجاد عدم تعادل در او مانند خفه کردن یا زمین زدن او ایجاد شد. 
 
در طول سال‌ها، تکنیک‌های جوجیتسو مبنای بسیاری از تکنیک‌های جنگی غیرمسلح نظامی (از جمله نیروهای ویژه بریتانیا/ایالات متحده/روس) بوده است. از آغاز قرن بیستم، هر نیروی نظامی در سرتاسر جهان یک دوره رزمی غیرمسلح دارد که بر اساس آموزه های اصلی جوجوتسو ایجاد شده است. 

تکنیک های جو جیتسو ژاپنی

جیو جیتسو ژاپنی معمولاً بر تکنیک های پرتاب و قفل کردن مفاصل حریف تاکید بیشتری دارد. تکنیک‌های ضربه‌ای در اکثر سیستم‌های جوجوتسوء قدیمی‌ به دلیل زره محافظ بدن سامورایی‌ها اهمیت کمتری داشتند .با این حال، این روزها، بسیاری از مدارس جوجوتسو، ضربه زدن را هم به عنوان مجموعه ای از تکنیک های مبارز به کار می برند. البته بسته به هدف شما از مبارزه هر کدام از تکنیک ها مورد استفاده قرار می گیرد. 
در جوجیتسو، مبارزان حرکات بالقوه مرگبار بسیاری را به کار می برند. با این حال، با توجه به این واقعیت که تمرین کنندگان این ورزش بیشتر در یک محیط غیر رقابتی تمرین می کنند، خطر به حداقل می رسد در تمرینات جوجیتسو به رزمی کار آموزش داده می شود با پرتاب های مهلک بدون اینکه زمین بخورند حریف را از دور خارج کنند. 

انواع جوجیتسوی ژاپنی

مدارس زیادی برای آموزش جوجوتسو ژاپنی وجود دارد که  شامل سبک های قدیمی تر مانند آراکی-ریو، دایتو-ریوائیکی-جوجوتسو، هونتای یوشین ریو و بسیاری دیگر می شوند. همچنین مدارس مدرن تری نیز وجود دارد که گاهی اوقات به عنوان مدارس جوجیتسوی دفاع شخصی نامیده می شود.
جوجیتسو در 3 نوع اصلی عرضه می شود، در Duo (نمایش دفاع شخصی) که در آن هم مهاجم و هم مدافع از یک تیم هستند و تکنیک های دفاع شخصی را به نمایش می گذارند. نوع دیگر به نام  Random Attacks وجود دارد و تمرکز آن بر ایجاد پاسخ های سریع در برابر هر حمله ی حریف است. 
نوع سوم ترکیب ضربه زدن و مبارزه اما با تاکید زیاد بر تامین ایمنی مهاجم. جوجیتسو امروزه به عنوان زمینه ای برای انجام سایر ورزش های رزمی است. ورزش های مانند رزمی مانند آیکیدو و سامبو از جیو جیتسو برزیلی مشتق شده اند.

جوجیتسو برزیلی و تکنیک های آن

 BJJ  یک  ورزش رزمی است که بیشترین تاکید آن  بر مبارزه زمینی است. تکنیک های جوجیتسو اغلب از جودو گرفته شده است. 
جو جیتسو برزیلی بر این عقیده تاکید دارد که یک فرد کوچکتر، گاهی ضعیفتر، می تواند در برابر دشمن بزرگتر، قوی تر و سنگین تر دفاع کند. همه اینها با هدایت مبارزه به زمین و استفاده از تکنیک، اهرم و سپس استفاده از قفل های مفصلی برای شکست دادن حریف انجام شدنی است. 
 جوجیتسوی برزیلی دارای مزایای بسیاری است که علاوه بر دفاع شخصی نوعی سبک زندگی برای افراد است.

تکنیک های BJJ

جوجیتسو برزیلی بیشتر بر پایه مبارزه زمینی مبتنی است و تمرکز کمی بر روی تکنیک های ایستادن، مانند ضربه زدن دارد. البته تکنیک هایی را جودو و کشتی وام گرفته است. 
 BJJ  بر روی تکنیک هایی برای پایان دادن مسابقه بدون استفاده از ضربات متمرکز است.
 روش هایی آموزشی که شامل تکنیک‌های یادگیری و تمرین‌هایی که به سرعت و برای چند بار پشت هم تکرا می شوند. 
مبارزات در جوجیتسو کاملا رقابتی است و روی زمین انجام می شود. 
هنگامی که حریف روی زمین است هدف اصلی مبارز BJJ این است که بر موقعیت مسلط کنترل داشته باشد و حریف خود را تسلیم کند. 
اکثر تکنیک های جوجیتسو را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: قفل های مفصلی و چوک. گروه اول معمولاً شامل جدا کردن اندام حریف و ایجاد یک اهرم با استفاده از وضعیت بدن است که مفصل را مجبور کند تا از محدوده حرکتی معمولی خود عبور نکند. در این موقعیت فشار بیشتر می شود به گونه ای که حریف نمی تواند خودرا رها کند و در نهایت علامت شکست خود را اعلام می کند. 
در مواقع جدی اگر فشار افزایش یابد و حریف در مواقع لزوم ضربه نزند و شکست خود را اعلام نکند فشار باعث خفه گی و اختلال جریان خون به مغز می شود.

تفاوت بین BJJ و جوجیتسو ژاپنی

جوجیتسوی ژاپنی قدمتی بیش از صدها سال دارد، در حالی که BJJ تنها حدود صد سال است که وارد میدان شده است. 
 جیو جیتسو سنتی ژاپنی هنوز بر بسیاری از اصول و تکنیک های اصلی خود متکی است. اغلب در یک محیط بسیار سنتی که در آن نظم و انضباط ارزش زیادی دارد تدریس می شود. از طرف دیگر، جیو جیتسو برزیلی عمدتاً برای ورزش با تمرکز اصلی روی گراپلینگ استفاده می شود. به طور کلی BJJ  یک هنر بسیار آرام تر است و رسوم کمتری در آن  رعایت می شود. 
 
جیوجیتسو سنتی (ژاپنی) عمدتاً نوعی از دفاع شخصی است که به شما امکان می دهد سریعتر حریف را شکست دهید.  جوجیتسوی ژاپنی معمولاً مستلزم مبارزات زیادی مانند BJJ نیست. در جوجیتسوی برزیلی حرکاتی وجود دارد که اگر به درستی اجرا نکنید یا با آن مقابله نکنید باعث مرگ شما یا حریف می شود. 
حداقل باید اشاره کنیم که شباهت های زیادی بین BJJ و جیو جیتسو ژاپنی نیز وجود دارد، در هر دوی این ورزش های رزمی از قفل، سنجاق و چوک استفاده می شود و  البته باید گفت BJJ  از نوادگان جیو جیتسو ژاپنی است و اکثر تکنیک های خود را از آن گرفته است. 
 در پاسخ آیا برای MMA باید جوجیتسو بلد باشیم؟ باید بگوییم بله. جوجیتسو یکی از ملزومات ورزش های رزمی ترکیبی یا  MMA است ک همین امر اهمیت ان را آشکار می کند.