ورزش رزمی ووشو

ورزش رزمی ووشو گروهی از هنرهای رزمی و زیر مجموعه ای از کونگ فو است. زادگاه این ورزش کشور چین است. ووشو سرچشمه همه هنرهای رزمی است. ووشو به سبک ها و روش های مختلفی تعریف می شود که هر کدام تکنیک ها و قوانین خاص خود را دارند. ووشو یکی از هنرهای رزمی چینی است که امروزه به عنوان یک رشته محبوب در بسیاری از کشورهای جهان شناخته می شود. واژه چینی ووشو در زبان فارسی به هنرهای رزمی یا نظامی ترجمه شده است. اجرای حرکات ورزشکاران ووشو در هر سبک، به دلیل تکنیک های خاصی که دارد متفاوت می باشد.
 هدف اصلی ورزش رزمی ووشو، سلامت جسم، روح و دفاع شخصی است. اما به طور کلی، فلسفه آن برای 5000 سال توسعه تغییر نکرده است. ورزش ووشو تنها شامل مفهوم حمله و دفاع نیست، بلکه برای رشد بدن، ذهن و روح ساخته شده است. امروزه ووشو به عنوان یک ورزش استاندارد جهانی به مردم جهان معرفی شده است و محدود به چین نیست. مردم کشورهای مختلف در این ورزش تمرین می کنند تا از خواص پزشکی آن بهره ببرند و در مسابقات قهرمانی شرکت کنند.

سبک های ورزش رزمی ووشو

ورزش رزمی ووشو دارای بیش از 1000 سبک مختلف می باشد، اما به 3 بخش کلی تقسیم می شود: سبک شمالی، سبک جنوبی و سبک نرم یا داخلی. مسابقات ووشو در 2 بخش ساندا یا شانشو و تالو برگزار می شود. در زبان چینی تالو به معنای فرم است. در کل همه سبک های ووشو، یعنی فرم های مدرن یا استاندارد (تای چی چوان - چانگ چوان - نان چوان) را نشان می دهد. 

سبک تای چی چوان در ورزش رزمی ووشو

سبک چوان در ورزش رزمی ووشو بر اساس دو اصل جدایی ناپذیر اهمیت سلامت روان و دفاع شخصی است. این سبک سریع و انفجاری است و تاکید زیادی بر مدیتیشن دارد. این سبک ووشو مبتنی بر انرژی درونی است. در این سبک افراد با استفاده از انرژی «چی» قوای جسمی و ذهنی خود را تقویت می کنند. حرکات این سبک آهسته و همراه با تکنیک های تنفسی خاصی است که انرژی را به طور یکنواخت در بدن توزیع می کند و آرامش درونی را به ارمغان می آورد. 
در این سبک تاکید بر پرورش ذهن است و تکنیک ها به صورت نرم و شناور اجرا می شوند. برخلاف سبک های دیگر ورزش رزمی ووشو که حرکات سخت و خشن دارند، این سبک حرکات آرام تری دارد. اما این بدان معنا نیست که حرکات و تکنیک های تای چی چوان ضعیف و درمانده هستند. قدرت اصلی این سبک از درون فرد نشات می گیرد. با تمرکز بر انرژی چی و قدرت ذهنی می توانید ضربات بسیار قدرتمند و مرگباری را انجام دهید. اما به طور کلی این سبک برای کسب آرامش و حفظ سلامت جسم و روح است. حرکات هماهنگ تای چی بدن و ذهن را متحول می کند و کارایی ما را در زندگی افزایش می دهد.

سبک چانگ چوان

چانگ چوان در ترجمه به معنای مشت بلند است که در ورزش رزمی ووشو به سبک مشت بلند شائولین یا مشت بلند کونگ فو معروف است. ورزشکاران ووشو موافق هستند که این سبک روشی مناسب و مطلوب برای توسعه مهارت های بدنی افراد، توسعه دامنه حرکتی کششی و همچنین کمک به افزایش قدرت انفجاری و سرعت است. در چانگ چوان، حرکات سریع با قدرت انفجاری است و اجراکننده باید ریتم ثابتی داشته باشند. حرکات باید با قدرت و سرعت بنا شود. این سبک شامل حرکات چرخشی، دویدن، پریدن و برخی حرکات آکروباتیک می باشد که به انعطاف پذیری زیاد بدن نیاز دارد. 
در چانگ چوان از حرکات دست و پا برای دفاع و حمله استفاده می شود. قدرت در این سبک از ورزش رزمی ووشو بسیار مهم است و تمرینات شامل انواع حرکات قدرتی است. در واقع این سبک به عنوان یک هنر رزمی دفاعی برای سربازان آموزش داده می شد و از حرکات مختلف تدافعی و تهاجمی تشکیل شده است. در این سبک از دست و لگد به صورت کشیده استفاده می شود که زیبایی خاصی دارد. در این سبک می توانید از سلاح های خاصی مانند: شمشیر، عصا یا نیزه استفاده کنید. ریشه اصلی حرکات این سبک روی پاها و مشت بلند خواهد بود.

سبک نان چوان

سبک سوم ورزش رزمی ووشو، نان چوان نام دارد که یکی از معروف ترین سبک های رزمی است. نام های دیگر این سبک کونگ فو وینگ چون یا وینگ چوان نیز هستند. این سبک دارای حرکات سریع و انفجاری بوده که قدرت زیادی دارد. از نان چوان عمدتاً برای نبردهای نزدیک استفاده می شود و علاوه بر حرکات دست و پا از سلاح های مختلفی مانند: چوب، شمشیر، نانچیکو، شمشیر و ... استفاده می شود. این سبک از نواحی جنوبی چین سرچشمه گرفته است و به دلیل ایستادن، دفاع و ضربات سریع و مرگبار معروف است. نانچوان به طور گسترده در جنوب چین تمرین می شود.